Aan alle mooie liedjes komt een eind. Het is vandaag onze laatste dag in ItaliĆ«. Niet voor Seppe, want zijn ouders komen hem aan het hotel oppikken omdat ze nog een weekje in Toscane blijven. Zelf rijden we naar Cremona, al sinds de 16de eeuw dĆ© vioolstad bij uitstek. De vioolbouwers liepen er elkaar voor de voeten: de familie Amati, Guameri en Stradivarius. Tot op vandaag worden er nog altijd strijkinstrumenten van een hoge kwaliteit gemaakt. We bezoeken er het Vioolmuseum. De manier waarop een wat moeilijker thema wordt uitgelegd is ronduit schitterend. We leren, vaak op een interactieve manier, hoe de viool werd ‘uitgevonden’, uit welke onderdelen ze wordt samengesteld en hoeveel vakmanschap daarvoor nodig is. Iedereen kijkt zijn ogen uit en geniet van mooie muziek voor strijkers. Wat opvalt is dat (tot nu toe?) nog geen enkele Belg op het palmares staat van de wereldwijd bekende vijfjaarlijkse Cremona strijkerswedstrijd. Raar, maar waar!
Voor de tijd die rest, doen we het opnieuw rustig aan. De hitte blijft hangen: we meten rond 18 u. 39Ā° in de schaduw… Na een laatste pizza, gelukkig in een gekoeld restaurant, is de verplichte ‘wachttijd’ van onze buschauffeur rond 20.30 u. voorbij en rijden we terug naar Crema om er onze tweede chauffeur op te pikken. Dan begint de lange terugreis. Dieter en Chris M. trekken op de bus nog een ‘foute party’ met Nederlandse en Vlaamse schlagers op gang, we kijken samen naar een DVD die het verhaal van Assepoester brengt en stilaan vallen de oogjes (bij de meesten) toe. De Gothardtunnel tussen ItaliĆ« en Zwitserland bezorgt ons nog een file van een uur. We rekenen er op om morgen, zondag 6 augustus, rond 11.30 uur terug in Aalbeke aan te komen.